Küçüğe Bir Dondurma

Geçen yıl olduğu gibi bu yılda da okuduğum ilk kitap Tuna Kiremitçi'den oldu. 
Küçüğe Bir Dondurma, epey bir süre önce yayımlanmasına rağmen benim dikkatimi sonradan çekti. Kapak böyle güzel olunca, turuncu turuncu parlayan Tuna Kiremitçi adını görünce, hiç düşünmeden aldım.
Kitap, bir babanın oğluna karşı olan pişmanlığıyla babasına karşı olan özlemini anlatıyor. 
Varlıklı bir ailede babasından pek de ilgi göremeden büyüyen bir adam, kendi oğlunu hayatının bir yerinde terk ediyor. Kendine başka bir kadın ve yeni çocuklarıyla bir yuva kuruyor. Zaman içinde oğlu ünlü bir oyuncu oluyor ve oğluna ait her şeyi böylelikle rahatlıkla takip ediyor. Oğlunun acı çektiğini görüyor. Bir şekilde kafasına dank edip oğluyla iletişime geçmek istiyor ama aradan bu kadar zaman geçtikten sonra bu pek de kolay olmuyor. Bu sırada babası vefat ediyor. Hayatını taksicilikle idame ettirmeye çalışan fakat aslında bilge bir yazar olan bu adam uzun zaman sonra eline defteri kalemi alıp oğlu için yazıyor. Oğlu ve babası arasında gidip gelerek, anılara yolculuk yaparak kendi çocukluğunu ve babalığını kıyaslıyor. En azından oğlunun bu defteri okuyacağını düşünüyor.  Onu terketmesinde haklı bir neden olduğunu göstermeye çalışarak bir yerde vicdanını rahatlatmaya çalışıyor. 
Aslına bakarsanız bilindik bir konu. Hem filmlere hem birçok kitaba konu olmuş bir hikaye. Kiremitçi'nin kalemini çok sevememe rağmen açıkçası bu kitabını çok da severek okumadım. Ya konu yüreğime çok dokunmadı ya da bazı kısımlar eksik kaldı. Buna rağmen son sayfalar yüzümde buruk bir tebessüm oluşturmayı başardı. 
Okumak isteyenlere şimdiden keyifli okumalar diliyorum. 
Hepimize kitap dolu günler...